“เด็กคนนี้เป็นลูกเต้าเหล่าใคร”
“น่าสนุกดีนี่...รูปร่างแบบนี้คงอยู่ใช้แรงงานที่นี่ไม่ได้หรอก ถ้าฉันจะเอาเด็กนี่กลับไปเป็นคนรับใช้ที่บ้าน เท่าไร? แล้วฉันต้องซื้อที่ใครกัน”
----------
“ฉันรักพ่อเลี้ยงนะ”
“ฉันรู้” เรืองฤทธิ์พยักหน้ารับรู้พร้อมยิ้มเล็ก ๆ บนมุมปาก
“แล้วพ่อเลี้ยงล่ะจ๊ะ”
ยิ้มของเรืองฤทธิ์ยิ่งกว้างแต่นอกจากเสียง “หึ” ในลำคอกับการเดินผ่านพร้อมกับโยกศีรษะเธอเบา ๆ แขไขก็ไม่ได้ยินคำตอบใด
----------
“ชื่อแรมหรือเราน่ะ”
“ใช่ หนูชื่อแรม แรมจันทร์ แม่บอกว่า ร เรือมาจากชื่อพ่อ ส่วนจันทร์มาจากชื่อแม่ที่แปลว่าพระจันทร์” เด็กน้อยเจื้อยแจ้วตามประสา
“พ่อเราชื่ออะไร”
“ไม่รู้จ้ะ ‘พ่อตาย’ ไปตั้งแต่ก่อนหนูเกิดอีก” เรืองฤทธิ์เผลอสะอึกกับถ้อยคำไร้เดียงสา
พ่อที่ตายไม่ใช่ว่านั่งอยู่ตรงหน้านี้แล้วหรือไง