Op haar negenenveertigste verliest Petra Possel haar man. Plotseling moet ze leven met zijn afwezigheid. In Vrouw in de rouw schrijft ze over haar 'rouwavonturen'. Van een zoekgeraakte trouwring in het ziekenhuis tot de lachwekkende postume administratieve rompslomp. Van het kiezen van een passende grafsteen tot de onvoorziene geldzorgen. Van een onmetelijk gemis tot de vraag wie toch die onbekende vrouwen op de begrafenis waren.
Door de snedige, pure toon waarop ze haar nieuwe leven beschrijft, maakt ze haar rouw invoelbaar. 'Opeens zie ik overal weduwen. In iedere ooghoek duikt er een op, alsof ze ruiken wat er met mij aan de hand is. Gaat dit net als bij zwanger zijn, dat je dan opeens alleen maar zwangere vrouwen ziet?'