De jonge Algerijnse vrouw Aube heeft de onafhankelijkheidsoorlog niet meegemaakt, maar die mag ze niet vergeten. De burgeroorlog van de jaren negentig, die ze zelf heeft meegemaakt, moet ze juist wél vergeten. Het persoonlijke
trauma van die oorlog is echter in haar lichaam een litteken in haar nek en kapotte stembanden, waardoor ze niet meer kan praten. Ze kan haar verhaal alleen vertellen aan haar ongeboren dochter. Maar mag ze dit kind wel
houden? Kun je leven geven als het je zelf bijna ontnomen is? In een land waar wetten gelden om iedereen te straffen die het over de burgeroorlog heeft, besluit Aube terug te keren naar haar geboortedorp, daar waar het allemaal begon
en waar de doden haar misschien antwoord kunnen geven.