"เราให้พี่เป็นหมีทีเร็กซ์ ส่วนเราก็เป็นแมวขี้เก๊กแล้วกันเนอะ เหมาะดี"


"ถ้าไม่หายโกรธ งั้นถือเสียว่าหายกันได้ไหม"
หญิงสาวตวัดสายตามอง ส่งคำถามผ่านการกระทำว่า อะไร
"ก็เมื่อกี้เราทำพี่น้อยใจ แล้วก็อืม พี่ก็โกรธเรานิด ๆ แหละ แต่ทีนี้พี่ก็ทำเราโกรธเหมือนกัน พี่โกรธแคท แคทโกรธพี่ โกรธกันไปโกรธกันมาแบบนี่ถือว่าเจ๊ากันไปนะครับ" เออ ยอมรับว่าหน้าด้าน แต่อะไรที่ทำให้เธอหายเคืองกันได้ก็ยกมาอ้างทั้งหมดนั่นแหละ "ตอนนี้ต่างคนต่างมีอารมณ์ลบให้กัน แต่ทางคณิตศาสตร์น่ะ เวลาลบเจอลบจะกลายเป็นบวกนะ แล้วพี่ก็เป็นเด็กสายวิทย์-คณิตเสียด้วยสิ เพราะฉะนั้นตอนนี้เราก็มีอารมณ์บวกให้กันแล้วเนอะ ดีกันแล้ว"
เขาแก้สมการเองเสร็จสรรพ พร้อมส่งยิ้มเอาใจ แต่หญิงสาวเห็นแล้วชักจะหมั่นไส้คนหน้าเป็นขึ้นมาตงิด ๆ
"แต่แคทเป็นเด็กสายภาษานี่คะ ถ้าจะบวก ก็ต้องบวกแบบนี้..."


เพราะปมที่ฝังรากลึกอยู่ในใจ เพชรน้ำผึ้งจึงตั้งปณิธานเสียแน่วแน่ว่าจะครองตัวเป็นสาวโสด เธอก่อกำแพงไว้สูงลิ่ว ปิดกั้นตัวเองจากทุกคนที่หวังเข้ามาสานความสัมพันธ์แบบคนรัก มั่นใจในประสิทธิภาพและความขลังของ 'ยันต์กันจีบ' ที่สัมฤทธิ์ผลมาตลอด แต่ไม่รู้ว่าของเสื่อมหรือของย้อนเข้าตัว เพราะเธออยากได้เขามาเป็นของตัวเอง และอยากให้เรา 'ได้กัน' ใจจะขาด

ไอ้หนุ่มวิศวะกับสาวอักษรเป็นของคลาสสิคคู่กันมาแต่ไหนแต่ไร ทว่าสำหรับธีริทธิ์นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องใช้ทั้งความพยายาม เหลี่ยม เล่ห์ กลและมารยาอีกร้อยเล่มเกวียน กว่าเราจะ 'ได้กัน'

"รู้ตัวไว้ด้วยว่าเราน่ะตามพี่ไม่ทันหรอก"