กลางดึกที่ไร้แสงดาว หมิงหลันในสภาพครึ่งหลับครึ่งตื่น
ข้างหูแว่วได้ยินเสียงกระซิบของฮูหยินผู้เฒ่า

“เจ้าเป็นเด็กฉลาด รู้ว่ามีความตายรออยู่ที่ปลายทาง
จึงหักห้ามใจมิก้าวเข้าสู่เส้นทางสายนั้น”

หมิงหลันกระบอกตาร้อนผ่าว น้ำตานองหน้าซบกับอกของย่า
ปล่อยความอ่อนแอและความเสียใจออกมาอย่างไม่คิดอดกลั้น
เอ่ยปลอบตัวเองเสียงเบา...

วันพรุ่งนี้เมื่อตื่นขึ้นมา ข้าจะกลับมาใช้ชีวิตให้สนุกสนานเช่นเดิม