ความผูกพันนั้นคือบ่อเกิดแห่งทุกข์โดยแท้
หากไม่มีความผูกพัน คนรอบตัวนางมากเท่าใดที่จะไม่ต้องทุกข์
อย่างอู๋เหมยซือไท่ที่รักท่านปู่ อย่างเจียงหย่วนเฉาที่ปักใจในตัวนาง
หรืออย่างเซ่าหมิงยวนเอง ก็เพราะยึดติดกับความรู้สึกผิดต่อนางมากเกินไปจึงทุกข์ยิ่ง
แต่นอกจากความผูกพัน ก็ยังมีความเกลียดชังที่ชวนให้เป็นบ่อเกิดแห่งทุกข์ด้วย
เป็นต้นว่าเหมาซื่อที่ทำร้ายพี่ชายของนาง หรือเสิ่นซื่อที่ว่าร้ายบุตรชายซ้ำๆ
แม้กระทั่งเซ่าซียวนที่รังเกียจพี่ชายว่าใจร้ายกับเฉียวเจาก็ยังเป็นความเกลียดชังเลย
ทว่าระหว่างเฉียวเจาไม่มีทั้งความผูกพันและความเกลียดชังต่อเซ่าหมิงยวน
แต่ชีวิตใหม่ของนางนี้กลับเกาะติดกับเขาจนแยกไม่ออกเสียแล้ว
ขณะคนนอกมองเข้ามายังเห็นว่านางกับเขาตัวติดกัน
สวรรค์ อยากแยกจากใครเหตุใดจึงผลักไสเขาเข้ามาใกล้นางเช่นนี้
ถึงกับต้องมอบจุมพิตแรกทั้งที่ไม่ได้คิดรักเลยหรือนี่
ใช่ว่าสวรรค์จะโหดร้ายกับนางอีกคราแล้วหรือไม่